Çarşamba, Kasım 21, 2012

Yazı Çok Egoist, Ben Değilim

Bugün 4. Quiz'imizi de yaptık. 1 sayfa dolusu Almanca, göze korkunç geliyordu başlarda, çaktırmayın mektupların bir kısmını anlamadım. 4 Quiz 1 Vize...
Sağ çaprazımda benden nefret ettiğine dair yemin edebileceğim okul birinciliğine kendini fazla kaptırıp narsizmin ve hırsizmin-uydurdum, hırs şeyi demek- doruklarında dolaşan bir genç kızımız kendisi. Şükürler olsun ki son Vize'de onu geçemedim ve lanet bakışlarından bir an olsun uzak kalabildim.
Dünden bahsedeyim biraz hazır aklıma gelmişken;
Hoca son ders oyun oynayalım dedi ve sınıfı iki gruba ayırdı. Ödülümüz yaş pastaydı. Neyse, ilk olarak ben ve sevdiğim bir arkadaşım çıktık tahtaya, tezahüratlar ve şakalar eşliğinde :) "Hadi yapabilirsin!" deyip gaza getiriyordu grup, neyse ki ilk turu galip olarak başlattığım oyunda, devamını getiremeyen grup yüzünden yenildik. Sorun değil. Kolalar için iddialaşan arkadaşım karşı gruptan birine düello teklif etti, ikisi de hata yaptıkları için yazdıkları doğru sayılmadı. Son düello ben ve yendiğim arkadaşımlaydı. Yine tezahüratlar, soğukkanlılığımı koruyamadım malesef, bir daha böyle bir fırsat ne zaman çıkar ki karşıma. Tahtaya döndüm yüzümü ve iki cümle yazdım, mantık hatası olan iki cümle yazdım, tek sorunum bu ama yardımcı fiil ve fiil çekimlerinin hepsi doğruydu, arkadaşın yazdığı fiiler doğru çekimlenmemişti, hoca kolayı almayı kabul etti. Mantık hatalarından dolayı da cümlelerim sayılmadı ama hocanın görmek istediği şey tahtada duruyordu, hiçbir fikrim olmadığı halde fiili çekimleyebildim, anlamını da bilmiyordum, nasıl çekimlendiğini de, öğrenmiştik tabii ki ama unutmuşum.

Bugün de Almanya'ya gitme konusundaki son engeli ortadan kaldırmak için yine adım attım, hocam sağolsun daha önce aynı programla giden bir öğrencisiyle tanıştırdı. O sırada benden "hazırlığın iyi öğrencisi, hevesli, çalışkan..." sonrasını duymadım ben o anda gözünde flaş patlamış sarhoş balon balığı kıvamındaydım. O kadar mutlu oldum ki hocamdan öyle güzel şeyler duymak çok güzeldi yahu nasıl anlatıyım, bu sahnenin aynısı nı 3. sınıfta sınıf başkanı olduğum dönemlerde duymuştum, heyt gidi ondan sonra da "iyi öğrenci" kıvamında takılmaya devam etmişim, buna biraz ara vermem gerekmiş olsa bile.
Künefe canavarı arkadaşımla konuşurken bir şeye takıldım; Diyetisyenlik okuyor hem de Ege'de woohhoo! daha ne?! Ben okumak ister miydim? bundan bir yıl önce ya da 2 yıl önce evet. Düşünüyorum da hiçbir şekilde etkilenmeden kendi kararımı almış olmamın bu kadar mutluluk vereceğini tahmin etmemiştim, Peyzaj Mimarlığı ve ŞBP hakkındaki görüşlerim hariç. Onlardan birini kazanmış olsaydım da kendi kararım olacaktı ama şu an yeterince mutluyum, insanoğlu yanlış bir karar alsa bile "bu benim...ben yaptım..." diyebilmeli ya da hata olduğundan çok kendi doğrusuymuş gibi sahiplenip benimsemeli kararını.

Sıktım... Çok yazdım.

Son olarak bugün saçma sapan bir arkadaşımın saçma sapan söylediği bir şeye üzülüp saçma sapan oturduk beraber yemek yerken. Utanmaz, bir de soruyor neden sessizsin diye, neyse ki durumu diğer arkadaşım kurtardı ama lanet olsun ki birinden nefret ettiysem ya da üzülmeme neden olduysa bir daha o insan hakkında iyi düşünemiyorum, beynimin kıvrımları savunma mekanizmasını devreye koyup o insanla aramda vadiler, uçurumlar, yanardağlar ekliyor ki bu kadar kasmasını korumaya yeterli olup olmadığını düşünüyorum.

Sağlık konusuna gelecek olursam, her kış zayıflıyorum, her yaz kilo alıp toparlanıyorum. Stres neden olmuş olabilir, vitamin takviyesi almam gerekebilir, yüzüme renk gelsin, sivilceler artıyorsa bir problem var demektir ya da sadece sivilcedir büyütmeye sıkmaya gerek yok. Tartılmam gerek, kan testi yaptırmam gerek, bütün bunları kampüste yapıp yapamayacağımı öğrenmem gerek ya da sağlık ocağı.

Yazı egolarımın tatmin olup hücrelerimin yaşadığı sarhoşluğun kusmuğudur, rahatsız olanlar için "dikkat! kaygan zemin".

6 yorum:

cem dedi ki...

normali her yaz zayıflayıp her kış kilo almaktır oysa.

Gece Yürüyüşü dedi ki...

Senin adına sevindim.:)
Ama ben bu üniversite denen yerde hocalara bile güvenmiyorum.

Adsız dedi ki...

cem normal olmaya vücudum bile karşı çıkıyor, istediği gibi takılıyor öyle.

gece yürüyüşü, ya çok karamsarsın ya da tanıdığım birine benziyorsun. hocalara güvenmek değil problem ama şu anki hocalarım ve verdikleri eğitim, diğer üniversitelerle karşılaştırmakistemem ama diğer bölümlerdeki hocalara göre iyiler, öğrenci ilişkileri ve samimiyet konusunda.

Adsız dedi ki...

cem normal olmaya vücudum bile karşı çıkıyor, istediği gibi takılıyor öyle.

gece yürüyüşü, ya çok karamsarsın ya da tanıdığım birine benziyorsun. hocalara güvenmek değil problem ama şu anki hocalarım ve verdikleri eğitim, diğer üniversitelerle karşılaştırmakistemem ama diğer bölümlerdeki hocalara göre iyiler, öğrenci ilişkileri ve samimiyet konusunda.

Gece Yürüyüşü dedi ki...

Karamsarlık değil benimkisi. Yaşamışlık :)
Üniversite demiştim gelince. okumuş, ünvanı olan insanlar.
Sonradan gördüm ki o ünvanı olan insanlar odalarında bir kız öğrencisi ile baş başa ise sapıtıyormuş.
Şükrettim hiç bir zaman hocaların odasına tek gitmediğime. sonra bir baktım sınav kağıtlarını siyasi görüşlerine göre okumuşlar. Yalan değil bende faydalandım bundan. Sırf geçebilmek için hocanın görüşlerine uygun yazı yazdım.
Derken işte bitse de gitsem moduna girdim :)
Yoksa normalde hiç karamsar bir insan değilim ama işte.. Bir de benim üniversitem demeyeyim ama bölümüm deki hocalar gerçekten vasat ötesi. Şans :)

Adsız dedi ki...

Oof! Diyim ve hocalarımın ellerini.öpeyim o zaman. Eğitim-siz sistemimiz hakkında az çok eş dost kuzen falan duyuyordum bazı olumsuzlukları başıma gelmemesi için sabah akşam dua ediyordum resmen, şanslıyım ki destek olabilen insanlar hocalarım, köstek değil :)
Ve umarım diğer bölümlerde ego patlaması, sapkınlık veya diğer türlü siyasi karışıklıkları kapının önünde bırakmayı başarabilir hocalarımız.